Sąd wydał wyrok, w którym wysokość stawek dziennych grzywny w zapisie liczbowym jest inny niż w zapisie słownym. Jaką grzywnę ma zatem zapłacić kierowca, wobec którego orzeczono karę? W sprawę włączył się Rzecznik Praw Obywatelskich.
Sytuacja pewnego kierowcy, wobec którego sąd wymierzył karę grzywny za jazdę po alkoholu, jest wyjątkowa. W zapisie cyfrowym wyroku sąd wskazał, że wymierza oskarżonemu 160 stawek dziennych grzywny, natomiast w zapisie słownym – 100 stawek. Taki błąd nie może być sprostowany przez sam sąd. I uniemożliwia on wykonanie wymierzonej kary grzywny. W związku z tym Rzecznik Praw Obywatelskich złożył kasację do Sądu Najwyższego. Wniósł, by nakazał on sądowi naprawienie jego błędu, bowiem nie da się ocenić, jaką grzywnę ma zapłacić skazany.
Historia sprawy
Obywatel został oskarżony o kierowanie samochodem w stanie nietrzeźwości. Wyrokiem nakazowym Sąd Rejonowy uznał go za winnego. Wymierzył mu grzywnę w wysokości – jak głosiła treść wyroku – „160 (sto) stawek dziennych”, przy ustaleniu stawki na 30 zł.
Zobacz: Co grozi kierowcy za jazdę autem po pijanemu w 2020 roku?
Ponadto sąd zakazał podsądnemu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na 7 lat. Orzekł też od niego 8 tys. zł świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Wyrok nie został zaskarżony i uprawomocnił się.
Kasacja RPO
Na wniosek skazanego Rzecznik zaskarżył orzeczenie w części dotyczącej orzeczenia o karze grzywny. Wyrokowi zarzucił rażące naruszenie przepisów prawa procesowego – art. 413 § 2 pkt 2 k.p.k. Polegało to na wymierzeniu oskarżonemu kary grzywny w sposób uniemożliwiający jej wykonanie. Stanowi to tzw. bezwzględną przyczynę odwoławczą, określoną w art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k. Wtedy sąd musi uchylić dane orzeczenie.
W sprawie istnieje bowiem rozbieżność co do rzeczywistej wysokości stawek dziennych grzywny wymierzonej oskarżonemu, a w konsekwencji – wysokości orzeczonej grzywny. Zamieszczenie w treści wyroku dwóch odmiennych oznaczeń określających wysokość kary powoduje niemożność ustalenia, w jakim wymiarze faktycznie ją orzeczono. Jest to nie tylko jest sprzeczne z wynikającym z art. 413 § 2 pkt 2 k.p.k. wymogiem redagowania orzeczenia, w tym także rozstrzygnięcia o karze, w sposób zrozumiały i jednoznaczny. Powoduje również wewnętrzną sprzeczność wyroku, co uniemożliwia w tej części jego wykonanie.
Zobacz: Stan nietrzeźwości a stan po spożyciu alkoholu – czym się różnią?
Wada, jaką obciążone jest rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego, nie może być potraktowana jako tzw. oczywista omyłka pisarska i sprostowana przez sam sąd w trybie art. 105 k.p.k. Ingerencja w wyrok w tym trybie nie pociąga bowiem za sobą skutków prawnych. Kasacja wnosi o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania – by wskazał jednoznaczną wysokość.
Zobacz: Dopuszczalna zawartość alkoholu u kierowcy w 2020 roku
Dodaj komentarz